สัมมาทิฎฐิ
สายกลาง
ภิกษุทั้งหลาย !
โลกอาศัยที่สุด 2 อย่าง คือ ความมี
และความไม่มี
ตถาคตไม่เข้าใกล้ที่สุดทั้งสองอย่างนี้
ผู้มีปัญญาเห็น ความเกิด ของโลกด้วยปัญญาอันชอบ ตามความเป็นจริง ความไม่มีในโลก ก็ไม่มี
ผู้มีปัญญาเห็น ความดับ ของโลกด้วยปัญญาอันชอบ
ตามความเป็นจริง ความมีในโลก ก็ไม่มี
โดยมากโลกนี้ ยังพัวพันอยู่ด้วยอุบาย
และความยึดมั่นอันเป็นเหตุที่ใจเข้าไปยึดมั่นถือมั่น
และนอนเนื่องในอัตตาของเรา
แต่อริยสาวกไม่เข้าไปยึดมั่นถือมั่น และนอนเนื่องว่า “อัตตาของเรา” ไม่เคลือบแคลงสงสัยว่า ทุกข์นั่นแล เมื่อเกิดขึ้นย่อมเกิดขึ้น ทุกข์เมื่อดับย่อมดับไป ตามปฏิจจสมุปบาท
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น