เหตุแห่งความดีใจ
เสียใจ
ภิกษุทั้งหลาย !
ความดีใจ และความเสียใจ มีต้นเหตุมาจากผัสสะ เมื่อผัสสะไม่มี ความดีใจ และความเสียใจเหล่านี้จึงไม่มี เราขอบอกความมี และความไม่มีนี้ว่า มีต้นเหตุมาจากผัสสะนี้ แก่เธอ
เพราะอาศัยนามรูป
ผัสสะจึงเกิด
ความยึดถือมีต้นเหตุมาจากความปรารถนา
เมื่อความปรารถนาไม่มี ความยึดถือว่าเป็นของเราจึงไม่มี เมื่อรูปไม่มี ผัสสะจึงไม่ถูกต้อง
บุคคลไม่เป็นผู้มีสัญญาโดยสัญญาปกติ ไม่เป็นผู้มีสัญญาโดยสัญญาผิดปกติ เป็นผู้มีสัญญาก็ไม่ใช่ ปราศจากสัญญาก็มิใช่ เมื่อบุคคลดำเนินอย่างนี้ รูปจึงไม่มี
เพราะว่า ส่วนแห่งธรรมเป็นเครื่องเนิ่นช้า มีต้นเหตุมาจากสัญญา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น