ภาษิตของพระสุเมธาเถรี

ภาษิตของพระสุเมธาเถรี

 พระนางสุเมธาได้กราบทูลพระราชบิดา และพระราชมารดาด้วยไม่ปรารถนาเข้าพิธีอภิเษกสมรสว่า  

ลูกยินดีอย่างยิ่งในนิพพาน  ภพถึงแม้จะเป็นทิพย์ก็ไม่ยั่งยืน  จะกล่าวไปใยถึงกามทั้งหลาย ซึ่งเป็นของว่างเปล่า มีความยินดีน้อย มีความคับแค้นมาก

กามทั้งหลายเผ็ดร้อน เปรียบด้วยงูพิษ ที่พวกคนเขลาหมกมุ่นอยู่ พวกคนเขลาเหล่านั้น แออัดกันในนรก  ต้องประสบทุกข์อยู่เป็นเวลาช้านาน

กายที่เปื่อยเน่าเหมือนหมู่หนอน  ไม่สะอาด  มีกลิ่นเหม็นฟุ้งไป  น่าสะพรึงกลัว  เป็นดุจถุงหนัง  บรรจุศพ  เต็มด้วยของไม่สะอาด ไหลออกอยู่เนืองๆ ซึ่งคนเขลายึดถืออยู่

หมู่ชนยึดถือแล้วในร่างกายอันเปื่อยเน่า  เป็นซากศพ  ไม่มีแก่นสาร  เป็นร่างของกระดูก และเอ็น  เต็มไปด้วยน้ำลาย  น้ำตา  และอุจจาระ 

ผู้ใดพึงชำแหละร่างกายนั้น กลับข้างใน เอามาไว้ข้างนอก  ผู้นั้นก็จะทนกลิ่นเหม็นของร่างกายไม่ได้  แม้มารดาของตนก็ยังรังเกียจ

วันนี้แหละ ลูกจักออกบวช โภคทรัพย์ทั้งหลาย  ที่ไม่มีแก่นสารจะมีประโยชน์อะไร ลูกเบื่อหน่ายกามทั้งหลายแล้ว  ทำให้เสมอด้วยรากสุนัข  ทำให้เหมือนตาลยอดด้วน

เมื่อไฟกำลังไหม้ศีรษะของตนอยู่  คนอื่นจักช่วยอะไร ได้  เมื่อชราและมรณะติดตามอยู่  ก็ควรพยายามกำจัดชรา และมรณะนั้นเสีย

เมื่อพระนิพพานมีอยู่  ยังจะต้องการอะไรด้วยกามทั้งหลายที่เร่าร้อนอีกเล่า  เพราะความยินดีในกามทุกอย่าง  อันไฟติดโพรงแล้ว  ทำให้เดือดร้อน  ทำให้หวั่นไหว  และเผาให้ร้อนอยู่

คบเพลิงหญ้าที่ลุกโพลงย่อมไหม้คนที่ถือ และพวกที่ไม่ยอมปล่อย  เพราะว่ากามทั้งหลายเปรียบด้วยคบเพลิง  ย่อมไหม้คนที่ไม่ยอมละ

นิพพานนี้  ไม่แก่ ไม่ตาย  เป็นทางดำเนินถึงความไม่แก่ ไม่ตาย ไม่มีความเศร้าโศก ไม่ถูกข้าศึกเบียดเบียน  ไม่พลาด  ไม่มีภัย  ไม่มีความเดือดร้อน