ผู้มีราตรีเดียวเจริญ
ภิกษุทั้งหลาย
! บุคคลไม่ควรคำนึงถึงสิ่งที่ล่วงมาแล้ว(ขันธ์
5,ตัณหา,ทิฎฐิ) ไม่ควรหวังในสิ่งที่มาไม่ถึง สิ่งใดล่วงไปแล้ว สิ่งนั้นก็เป็นอันล่วงไปแล้ว และสิ่งใดยังมาไม่ถึง สิ่งนั้นก็เป็นอันยังมาไม่ถึง
ส่วนบุคคลใดเห็นแจ้งธรรมที่เป็นปัจจุบัน ไม่ง่อนแง่น ไม่คลอนแคลนในธรรมนั้นๆ
บุคคลควรเจริญธรรมนั้นๆ ให้แจ่มแจ้ง
บุคคลควรทำความเพียรตั้งแต่วันนี้ทีเดียว ใครเล่าจะรู้ว่า ความตายจักมีในวันพรุ่งนี้ เพราะว่าความผลัดเพี้ยนกับมัจจุราช
ผู้มีเสนามากนั้น ย่อมไม่มีแก่เราทั้งหลาย
มุนีผู้สงบ เรียกบุคคลผู้มีความเพียร ไม่เกียจคร้านทั้งกลางวัน และกลางคืน ซึ่งมีปกติอยู่อย่างนี้แลว่า
“ผู้มีราตรีเดียวเจริญ”
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น