ความดับแห่งทุกข์

ความดับแห่งทุกข์

ภิกษุทั้งหลาย ! เพราะ อาศัยจักขุ และรูป จักขุวิญญาณจึงเกิด ความประจวบแห่งธรรม 3 ประการ เป็นผัสสะ เพราะผัสสะเป็นปัจจัย เวทนาจึงเกิด เพราะเวทนาเป็นปัจจัย ตัณหาจึงเกิด เพราะตัณหานั้นแลดับไม่เหลือด้วยวิราคะ(ความคลายกำหนัดยินดี) อุปาทานจึงดับ  เพราะอุปาทานดับภพจึงดับ เพราะภพดับ ชาติจึงดับ  เพราะชาติดับ ชรา มรณะ  โสกะ ปริเทวะ ทุกข์โทมนัส อุปายาสะจึงดับ ความดับแห่งกองทุกข์ทั้งปวง  มีได้ด้วยประการฉะนี้

เพราะ อาศัยโสตะ และเสียง โสตวิญญาณจึงเกิด ความประจวบแห่งธรรม 3 ประการ เป็นผัสสะ เพราะผัสสะเป็นปัจจัย เวทนาจึงเกิด เพราะเวทนาเป็นปัจจัย ตัณหาจึงเกิด เพราะตัณหานั้นแล ดับไม่เหลือด้วยวิราคะ  อุปาทานจึงดับ เพราะอุปาทานดับ ภพจึงดับ  เพราะภพดับ ชาติจึงดับ เพราะชาติดับ ชรา มรณะ โสกะ ปริเทวะ ทุกข์ โทมนัส อุปายาสะ จึงดับความดับแห่งกองทุกข์ทั้งปวง  มีได้ด้วยประการฉะนี้

เพราะ อาศัยฆานะ และกลิ่น ฆานวิญญาณจึงเกิด ความประจวบแห่งธรรม 3 ประการ เป็นผัสสะ เพราะผัสสะเป็นปัจจัย เวทนาจึงเกิด เพราะเวทนาเป็นปัจจัย ตัณหาจึงเกิด เพราะตัณหานั้นแล ดับไม่เหลือด้วยวิราคะ  อุปาทานจึงดับ เพราะอุปาทานดับ ภพจึงดับ  เพราะภพดับ ชาติจึงดับ เพราะชาติดับ ชรา มรณะ โสกะ ปริเทวะ ทุกข์ โทมนัส อุปายาสะ จึงดับความดับแห่งกองทุกข์ทั้งปวง  มีได้ด้วยประการฉะนี้

เพราะ อาศัยชิวหา และรส ชิวหาวิญญาณจึงเกิด ความประจวบแห่งธรรม 3 ประการ เป็นผัสสะ เพราะผัสสะเป็นปัจจัย เวทนาจึงเกิด เพราะเวทนาเป็นปัจจัย ตัณหาจึงเกิด เพราะตัณหานั้นแล ดับไม่เหลือด้วยวิราคะ  อุปาทานจึงดับ เพราะอุปาทานดับ ภพจึงดับ  เพราะภพดับ ชาติจึงดับ เพราะชาติดับ ชรา มรณะ โสกะ ปริเทวะ ทุกข์ โทมนัส อุปายาสะ จึงดับความดับแห่งกองทุกข์ทั้งปวง มีได้ด้วยประการฉะนี้

เพราะ อาศัยกาย และโผฏฐัพพะ กายวิญญาณจึงเกิด ความประจวบแห่งธรรม 3 ประการ เป็นผัสสะ เพราะผัสสะเป็นปัจจัย เวทนาจึงเกิด  เพราะเวทนาเป็นปัจจัย ตัณหาจึงเกิดเพราะตัณหานั้นแล  ดับไม่เหลือด้วยวิราคะ  อุปาทานจึงดับ  เพราะอุปาทานดับ ภพจึงดับ  เพราะภพดับ ชาติจึงดับ เพราะชาติดับ ชรา มรณะ โสกะ ปริเทวะ ทุกข์ โทมนัส อุปายาสะ จึงดับ  ความดับแห่งกองทุกข์ทั้งปวง มีได้ด้วยประการฉะนี้

เพราะ อาศัยมโน และธรรมารมณ์ มโนวิญญาณจึงเกิด ความประจวบ แห่งธรรม 3 ประการ เป็นผัสสะ เพราะผัสสะเป็นปัจจัย เวทนาจึงเกิด เพราะเวทนาเป็นปัจจัย ตัณหาจึงเกิด เพราะตัณหานั้นแล ดับไม่เหลือด้วยวิราคะ อุปาทานจึงดับ  เพราะอุปาทานดับ ภพจึงดับ เพราะภพดับ ชาติจึงดับ เพราะชาติดับ ชรา มรณะ โสกะ ปริเทวะ ทุกข์ โทมนัส อุปายาสะ จึงดับ  ความดับแห่งกองทุกข์ทั้งปวง  มีได้ด้วยประการฉะนี้