ข้อปฏิบัติของภิกษุเพื่อการหลุดพ้น

ข้อปฏิบัติของภิกษุเพื่อการหลุดพ้น

พระผู้มีพระภาคเจ้า ตรัสตอบปัญหาท้าวสักกเทวราช เรื่อง "ข้อปฏิบัติของภิกษุเพื่อการหลุดพ้น" ด้วยธรรมเป็นที่สิ้นตัณหา มีความสำเร็จสูงสุด มีความเกษมจากโยคะสูงสุด ประพฤติพรหมจรรย์ถึงที่สุด มีที่สุดอันสูงสุด เป็นผู้ประเสริฐกว่าเทวดา และมนุษย์ทั้งหลายว่า

ธรรมทั้งปวงไม่ควรยึดมั่น ภิกษุควรรู้ยิ่งในธรรมทั้งปวง กำหนดรู้ธรรมทั้งปวง เมื่อเสวยเวทนาสุขก็ตาม ทุกข์ก็ตาม พิจารณาเห็นความไม่เที่ยง พิจารณาเห็นความคลายกำหนัด พิจารณาเห็นความดับ พิจารณาเห็นความสลัดทิ้ง เวทนาทั้งหลาย

เมื่อพิจารณาเห็นความไม่เที่ยง พิจารณาเห็นความคลายกำหนัด พิจารณาเห็นความดับ พิจารณาเห็นความสลัดทิ้งเวทนาทั้งหลาย  ย่อมไม่ยึดมั่นอะไรๆ ในโลก

เมื่อไม่ยึดมั่น ย่อมไม่สะดุ้งหวาดหวั่น เมื่อไม่สะดุ้งหวาดหวั่น ย่อมดับกิเลสได้เฉพาะตน ก็รู้ชัดว่าชาติสิ้นแล้ว อยู่จบพรหมจรรย์แล้ว ทำกิจที่ควรทำเสร็จแล้ว ไม่มีกิจอื่น เพื่อความเป็นอย่างนี้อีกต่อไป