อานิสงส์ของศีล
(พระสุตตันตปิฎก
เล่มที่ ๓๑)
ศีลเป็นไป
เพื่อความไม่เดือดร้อน เพื่อปราโมทย์ เพื่อปีติ เพื่อปัสสัทธิ เพื่อโสมนัส
เพื่อการปฏิบัติโดยเอื้อเฟื้อ เพื่อความเจริญ
เพื่อทำให้มาก เพื่อประดับ เพื่อเป็นเครื่องป้องกัน
เพื่อเป็นเครื่องแวดล้อม เพื่อความสมบูรณ์ ย่อมเป็นไปเพื่อความเบื่อหน่ายโดยส่วนเดียว เพื่อคลายกำหนัด
เพื่อดับ เพื่อระงับ เพื่อรู้ยิ่ง เพื่อตรัสรู้ เพื่อนิพพาน
ความบริสุทธิ์ด้วยความสำรวมแห่งศีล
ชื่อว่า อธิศีล
จิตที่ตั้งอยู่ในความบริสุทธิ์ด้วยความสำรวม
ย่อมไม่ฟุ้งซ่าน ความบริสุทธิ์แห่งจิตที่ไม่ ฟุ้งซ่าน ชื่อว่า อธิจิต
พระโยคาวจรเห็นความบริสุทธิ์
ด้วยความสำรวมโดยชอบ และเห็นความบริสุทธิ์แห่งจิตที่ไม่ฟุ้งซ่านโดยชอบ ชื่อว่า อธิปัญญา
ความสำรวม
ชื่อว่า อธิศีลสิกขา ความไม่ฟุ้งซ่าน ชื่อว่า อธิศีลจิต
ความเห็น
ชื่อว่า อธิปัญญาสิกขา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น