ปรินิพพานญาณ (พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๓๑)

ปรินิพพานญาณ

(พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๓๑)

ปัญญาในการทำความเป็นไปแห่งกิเลสให้สิ้นไปของผู้มี สัมปชัญญะ ชื่อว่า ปรินิพพานญาณ

  บุคคลผู้มี สัมปชัญญะ ในศาสนานี้

* ทำความเป็นไปแห่ง กามฉันทะ (ความพอใจในกาม)ให้สิ้นไปด้วย เนกขัมมะ (การหลีกออกจากกาม)

* ทำความเป็นไปแห่ง ถีนมิทธะ(ความหดหู่) ให้สิ้นไปด้วย อาโลกสัญญา (การกำหนดหมายแสงสว่าง)

* ทำความเป็นไปแห่ง อุทธัจจะ (ความฟุ้งซ่าน)ให้สิ้นไปด้วย อวิกเขปะ (ความไม่ฟุ้งซ่าน)

* ทำความเป็นไปแห่ง วิจิกิจฉา (ความลังเลสงสัย) ให้สิ้นไปด้วย ธัมมววัตถาน (การกำหนดธรรม)

* ทำความเป็นไปแห่ง อวิชชา (ความไม่รู้) ให้สิ้นไปด้วย ญาณ (ความรู้แจ้ง)

* ทำความเป็นไปแห่ง อรติ (ความไม่ยินดี) ให้สิ้นไปด้วย ปามุชชะ (ความปราโมทย์)

* ทำความเป็นไปแห่ง นิวรณ์ ให้สิ้นไปด้วย ปฐมฌาน

* ทำความเป็นไปแห่ง กิเลส ทั้งปวง ให้สิ้นไป ด้วย อรหัตตมรรค