การบังเกิดของกิเลส
(พระสุตตันตปิฎก
เล่มที่ ๓๑)
นิมิตเป็นเหตุ
นิมิตเป็นปัจจัย แห่งความบังเกิดของกิเลสทั้งหลาย จิตเห็นโทษในนิมิตแล้ว
จึงแล่นไปในนิพพาน ซึ่งไม่มีนิมิต
เพราะจิตแล่นไป ในนิพพาน ซึ่งไม่มีนิมิต
กิเลสที่พึงบังเกิด เพราะนิมิตเป็นปัจจัย ที่ยังไม่เกิด ก็เกิดขึ้นไม่ได้
ที่ยังไม่บังเกิดก็บังเกิดขึ้นไม่ได้ ที่ยังไม่เกิดขึ้น ก็เกิดขึ้นไม่ได้
ที่ยังไม่ปรากฏ ก็ปรากฏขึ้นไม่ได้ ก็ฉันนั้นเหมือนกัน เพราะเหตุดับ ทุกข์ก็ดับ
ด้วยประการ ฉะนี้
กรรมเป็นเครื่องประมวลมาเป็นเหตุ
กรรมเป็นเครื่องประมวลมาเป็นปัจจัย แห่งความบังเกิดของกิเลสทั้งหลาย
จิตเห็นโทษในกรรมเป็นเครื่องประมวลมาแล้ว จึงแล่นไปในนิพพาน
ซึ่งไม่มีกรรมเป็นเครื่องประมวลมา
เพราะจิตแล่นไปในนิพพาน
ซึ่งไม่มีกรรมเป็นเครื่องประมวลมา กิเลสที่พึงบังเกิด
เพราะกรรมเป็นเครื่องประมวลมาเป็นปัจจัย ที่ยังไม่เกิด ก็เกิดขึ้นไม่ได้
ที่ยังไม่บังเกิด ก็บังเกิดขึ้นไม่ได้ ที่ยังไม่เกิดขึ้น ก็เกิดขึ้นไม่ได้
ที่ยังไม่ปรากฏก็ ปรากฏขึ้นไม่ได้ ก็ฉันนั้นเหมือนกัน เพราะเหตุดับ ทุกข์ก็ดับ
ด้วยประการ ฉะนี้
มัคคภาวนาจึงมีอยู่
การทำผลให้แจ้งก็มีอยู่ การละกิเลสก็มีอยู่ ธรรมภิสมัยก็มีอยู่ ด้วยประการ ฉะนี้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น