วันศุกร์ที่ 16 ธันวาคม พ.ศ. 2554

ความเป็นผู้มีปัญญาชำแรกกิเลส (พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๓๑)


ความเป็นผู้มีปัญญาชำแรกกิเลส
(พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๓๑)

"บุคคลบางคนในโลกนี้ เป็นผู้ มากด้วยความสะดุ้ง มากด้วยความหวาดเสียว  มากด้วยความเบื่อหน่าย  มากด้วยความระอา  มากด้วยความไม่พอใจ  เบือนหน้าออก ไม่ยินดีในสังขารทั้งปวง  
ย่อมชำแรก ย่อมทำลาย กองโลภะ กองโทสะ กองโมหะ ที่ไม่เคยชำแรก  ไม่เคยทำลาย ด้วยปัญญา"


"บุคคลบางคนในโลกนี้ เป็นผู้ มากด้วยความสะดุ้ง มากด้วยความหวาดเสียว มากด้วยความเบื่อหน่าย มากด้วยความระอา มากด้วยความไม่พอใจ เบือนหน้าออก ไม่ยินดีในสังขารทั้งปวง

 ย่อมชำแรก ย่อมทำลาย โมหะ ฯลฯ โกธะ ฯลฯ อุปนาหะ(ผูกโกรธไว้) ฯลฯ มักขะ(ลบหลู่คุณท่าน) ฯลฯ ปฬาสะ(ตีเสมอ) ฯลฯ อิสสา (ความริษยา) ฯลฯ มัจฉริยะ(ความตระหนี่) ฯลฯ มายา(เจ้าเล่ห์) ฯลฯ สาเถยยะ (โอ้อวด) ฯลฯ ถัมภะ(หัวดื้อ) ฯลฯ สารัมภะ(แข่งดี) ฯลฯ มานะ(ความถือตัว) ฯลฯ อติมานะ (ดูหมิ่นท่าน) ฯลฯ มทะ (ความมัวเมา) ฯลฯ ปมาทะ (ความประมาท) ฯลฯ กิเลสทั้งปวง ฯลฯ ทุจริตทั้งปวง ฯลฯ อภิสังขารทั้งปวง ฯลฯ ที่ไม่เคยชำแรก ไม่เคยทำลาย ด้วยปัญญา"


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น