พระสุเมธาเถรี
(พระไตรปิฎก ฉบับมหาจุฬาฯ เล่มที่ ๓๒)
เมื่อพระผู้มีพระภาคเจ้า พระนามว่า โกนาคมนะ
ประทับอยู่ที่สังฆาราม หม่อมฉันเป็นหญิงสหายกัน 3 คน คือ นางธนัญชานีพราหมณ์ พระนางเขมา และหม่อมฉัน ได้ถวายวิหารทาน
หม่อมฉันไปเกิดในเทวโลกมีฤทธิ์มาก 10 ครั้ง 100 ครั้ง 100,000 ครั้ง
ในมนุษย์โลกก็ถึงเป็นผู้เลิศ ได้เป็นนางแก้วมเหสีของพระเจ้าจักรพรรดิ
ในภัทรกัปนี้เอง พระพุทธเจ้าผู้เป็นเผ่าพันธุ์ของพราหมณ์
มีพระยศยิ่งใหญ่ พระนามว่า กัสสปะ เสด็จอุบัติขึ้นแล้ว
ครั้งนั้น พระเจ้ากาสี พระนามว่า กิกี
ทรงเป็นใหญ่ในกรุงพาราณสี มีพระราชธิดา 7 พระองค์ ซึ่งทรงพอพระทัย ในการอุปัฏฐากพระพุทธเจ้า หม่อมฉันเป็นพระสหายของพระราชธิดาเหล่านั้น ผู้เป็นสตรีที่มั่นคงในศีล ประพฤติวัตรในเรือนของตน
ด้วยกรรมที่ทำไว้ดีแล้ว ด้วยเจตนาที่ตั้งมั่น เมื่อละกายมนุษย์แล้ว จึงได้ไปเกิดยังสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ จากชั้นดาวดึงส์ ไปเกิดสวรรค์ชั้นยามา จากชั้นยามาไปเกิดสวรรค์ชั้นดุสิต
จากชั้นดุสิตไปเกิดสวรรค์ชั้นนิมมานรดี
จากชั้นนิมมานรดีไปเกิดสวรรค์ชั้นปรนิมมิตวสวัตดี
จากชั้นปรนิมมิตวสวัตดีได้มาเกิดในโลกมนุษย์ เป็นมเหสีของพระเจ้าจักรพรรดิ
และเป็นมเหสีของพระเจ้าแผ่นดิน
นั้นเป็นเหตุ เป็นแดนเกิด และเป็นมูลเหตุ
เป็นความดับของหม่อมฉันผู้ยินดีในธรรม
กิเลสทั้งหลายหม่อมฉันก็เผาได้แล้ว ภพทั้งปวงหม่อมฉันก็ถอนได้แล้ว
หม่อมฉันตัดกิเลสเครื่องผูกพันได้แล้ว อยู่อย่างไม่มีอาสวะ
ดุจพญาช้างตัดเครื่องพันธนาการได้แล้ว อยู่อย่างอิสระ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น