วันศุกร์ที่ 16 ธันวาคม พ.ศ. 2554

โคตรภูญาณ (พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๓๑)



โคตรภูญาณ
(พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๓๑)

ปัญญาในการออก และหลีกไปจากนิมิตภายนอก ชื่อว่า โคตรภูญาณ

เพราะครอบงำความเกิดขึ้น เพราะครอบงำนิมิต เพราะครอบงำกรรมเป็นเครื่องประมวลมา เพราะครอบงำปฏิสนธิ เพราะครอบงำคติ เพราะครอบงำความบังเกิด เพราะครอบงำความอุบัติ เพราะครอบงำความเกิด เพราะครอบงำความแก่ เพราะครอบงำความเจ็บไข้ เพราะครอบงำความตาย เพราะครอบงำความเศร้าโศก เพราะครอบงำความรำพัน เพราะครอบงำความคับแค้นใจ เพราะครอบงำสังขารนิมิตภายนอก เพราะแล่นไปสู่ความไม่เกิดขึ้น ฯลฯ เพราะแล่นไปสู่ความไม่เป็นไป เพราะแล่นไปสู่ความดับ คือ นิพพาน ชื่อว่า โคตรภูญาณ

เพราะออกจากความไม่เกิดขึ้นแล้ว แล่นไปสู่ความไม่เกิดขึ้น เพราะออกจากความเป็นไปแล้ว แล่นไปสู่ความไม่เป็นไป เพราะออกจากนิมิตแล้ว แล่นไปสู่อนิมิต ฯลฯ เพราะออกจากสังขารนิมิตภายนอกแล้ว แล่นไปสู่ความดับคือนิพพาน ชื่อว่า โคตรภูญาณ

เพราะหลีกออกจากความไม่เกิดขึ้นแล้ว แล่นไปสู่ความไม่เกิดขึ้น เพราะหลีกออกจากความเป็นไปแล้ว แล่นไปสู่ความไม่เป็นไป เพราะหลีกออกจากนิมิตแล้ว แล่นไปสู่อนิมิตฯลฯ เพราะหลีกออกจากสังขารนิมิตภายนอกแล้ว แล่นไปสู่ความดับ คือ นิพพาน ชื่อว่า โคตรภูญาณ







ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น